De laatste avond van het jaar waarin teruggekeken werd naar de eerdere 25 druk bezochte lezingen. Opvallend dat vrijwel de meeste voordrachten over zend- en ontvangsttechniek gingen. Niet zo verwonderlijk, daar deze avonden voor het merendeel door zendamateurs werden verzorgd: PA7ZEE , PA0AOB , PA3HDY en niet te vergeten Gyula Kiss die bij de VERON grote bekendheid geniet onder zijn eigen naam.

Al vroeg in de middag parkeerde ik de auto voor de locatie in Wormerveer. Verscheidene leden van het NGG, de grammofoonclub, bleken al aanwezig te zijn. Bij het betreden van de trap hoorde ik al de muziek die op een van de vele aanwezige platenspelers werd gedraaid. Vrijwel alle leden van deze club zijn geen onbekenden van mij en het was dan ook een hartelijk weerzien.

Er was al door Dick zijn vrouw en dochter hard gewerkt om alles voor te bereiden, de grote pannen soep stonden al klaar compleet met roggebrood en spek.

Keurig gedekte tafels met allerlei lekkere hapjes en diverse drankjes. Ook de door Dick met zorg zelf bereidde appelflappen van hoge kwaliteit. Het was ook het eerste wat ik van schaal afpakte en het smaakte voortreffelijk.

Bij het binnenkomen van de caféruimte viel mij echter gelijk een onaangename verandering op. Er waren diverse wijzigingen aangebracht waar ik even aan moest wennen. Als ik dan ook zie dat er andere prenten en plaatjes zijn opgehangen en de door ons aangebrachte afbeeldingen verdwenen zijn, waaronder die, waarop ik sta met mijn vrienden waarvan er ook al enkele niet meer zijn, een foto die vaak de basis is geweest voor de diverse lezingen, geeft mij dat toch het wat sombere gevoel, dat het voor mij althans niet meer ons radiocafé is, maar een onderkomen waar we om de veertien dagen bijeenkomen.

Op dat moment is er zelfs nog geen vaste radio cafébezoeker gearriveerd en het lijkt mij beter om de voorgenomen quiz, met daarin wat grappige vragen, dan maar te laten vervallen. Ik heb ook niet het idee dat de grammofoonleden daar aan mee zullen doen. Ondertussen zijn ook al veel cafébezoekers binnengekomen, zelfs Haro van Panhuys met zijn vriendin uit Den Bosch, ondanks de voorspellingen dat het weer kan omslaan en sneeuw wordt verwacht.

Er zijn zelfs meer vrouwen deze avond dan verwacht, hetgeen de gezelligheid ten goede komt. Dan komt ook Louis van de Lugt naar boven met een grote Samsonite koffer, het lijkt erop dat hij van plan is om na afloop af te reizen naar zonnige oorden. Maar nee, in de koffer is slechts de beer Jack en een pot honing. Hier moet ik de lezers even uitleg geven. Ik was net vier maanden oud dat ik een beer kreeg met de naam Ot. Niets bijzonders natuurlijk, maar later bleek dat deze familie was van een berenfamilie in het Harz gebergte. De meesten onder ons zullen zich nog wel uit hun eerste levensjaren Bolke de beer kennen, zijn vrouw Katja en hun zoon Boltje. Nu blijkt Bolke een achterneef te zijn van Ot. Als Jack daarachter komt wil hij graag eens met Ot praten en zij spreken af tijdens de radiocursus van de NVHR in Haarlem. Zittend op de klep van piano hebben ze langdurig met elkaar zitten babbelen.

Het lijkt ongeloofwaardig, maar veel cursisten zijn daar getuige van geweest. Daaruit is een vriendschap ontstaan en sinds die tijd hebben zij geregeld contact met elkaar. Ot stuurde dit jaar een gelukkig nieuwjaarskaart met een boekenbon voor Jack. Vandaar dat hij nu deze avond meekwam om mij vol trots zijn pas gekochte leuke berenboekje te laten zien en voor Ot een heerlijke pot honing.

Er komen nu meerdere bezoekers gelukkig mooi op tijd om aan de feestmaaltijd te beginnen. De beide grote soeppotten zijn ondertussen warm, een met erwtensoep en een met tomatensoep. Het is tijd om de borden vol te scheppen. Het smaakt goed en er wordt flink van gegeten.

Ondertussen gezellige grammofoonmuziek met goed gekozen platen, maar dat is Hennie van het NGG wel toevertrouwd.

Er zijn verschillende interessante zaken meegebracht zoals het minuscule zendertje met daarbij de paperclipsleutel door Geert Paulides. Een leuk ontwerp dat ook op de zelfbouwdag in Apeldoorn veel belangstelling trok.

Jan Duin bracht mee een zelfbouwradio uit de oorlog om stiekem naar de Engelse zender te kunnen luisteren. Een éénlamps toestelletje verstopt in een 5 liter koffieblik. Volgens mij niet zo handig want Duitsers zouden bij een inval zondermeer het koffieblik meenemen, want echte koffie was in die tijd nauwelijks verkrijgbaar.

Frank Nijs had speciaal voor deze avond, wetende dat ook onze NGG-vrienden op bezoek zouden komen, een grammofoon met 78-toeren veeruurwerk meegenomen dat door het bevrijdingsleger in de tweede wereldoorlog werd gebruikt. Daarbij speciale buigzame vinylplaten die oorlogsgeweld kunnen doorstaan. De slinger is om wegraken te voorkomen met een ketting bevestigd. Verscheiden bezoekers liepen er achteloos aan voorbij, als zijnde een ordinaire slingergrammofoon, zoals er vele in omloop zijn. Maar als Frank uitleg geeft, blijkt het een boeiende geschiedenis te hebben, waar ik met interesse naar heb geluisterd.

Vooral het wonderlijke label van de plaat. Misschien toch iets om daar een avondvullende lezing aan te wijden .Voor meer inlichtingen over platenlabels kan men terecht op het internet bij ”Historecords” van Herman Uijlenbroek.

Maurice toonde ons een zelfgebouwde onverwoestbare zwaar uitgevoerde antennetuner. Een probleem was toch nog vonkoverslag bij te veel vermogen. Dus er is nog werk aan te doen. Niet te vergeten Gyula Kiss met nu zijn nieuwe verbeterde middengolfzender met slechts één ECC82. Een juweeltje om te zien. Qua afwerking onbetaalbaar en op het niveau van een Bugatti of Rolls afgewerkt. Niet alleen kwalitatief wat werking betreft maar tevens een lust voor het oog. Een gadget van hoog niveau.

Er waren meer zaken meegebracht zoals een handige buigmachine voor het omzetten van plaat voor bijvoorbeeld een chassis, door van den Oever. Dan komt het verzoek of ik op de accordeon wil gaan spelen. Om niet direct op zijn Amsterdams los te branden, zoals ik dat deed lang geleden op de Amsterdamse rondvaartboten van rederij Lovers, leek het mij beter om wat aangepast te beginnen met een mooie ballade uit 1957 “I wish you love”, gecomponeerd door Leo Chauliac met de prachtige tekst. I wish you bluebirds in the spring, to give your heart a song to sing and then a kiss, but more than this, I wish you love.

Waarschijnlijk een goede keus want direct daarop is het verzoek van Louis om “Slow boat to China“ te spelen. Dat doet mij herinneren aan mijn eerste morseverbinding die ik maakte met Piet van Ree PA0DXK, waarbij ik China met Sh spelde en struikelde met het sleutelen over de vele punten.

Net als de laatste klanken wegklinken van de de wals “Aan de Amsterdamse grachten” komen Geert en Focke er aan met hun tekstboeken en muziek om enige shantinummers ten gehore te brengen. Molly Malone is mij bekend maar de daarop volgende stukken kon ik slechts met accoorden ondersteunen, maar het kwam goed over. We zouden dat eens moeten instuderen. Natuurlijk konden we niet nalaten om het beroemde nummer uit de in 1942 uitgebrachte film Casablanca met Humphrey Bogart en Ingrid Bergman . Het prachtige nummer “As time goes by “ te spelen, waarbij Geert de tekst meezong. Voor ons beiden een leuke herinnering aan onze lezingen door het hele land met het BTTF-programma , waarbij wij altijd met deze song begonnen, tenminste als er een piano stond, alvorens aan de voordracht te beginnen.

Toch even de tijd genomen om bij de verzameling platenspelers te kijken. Peter Boin ken ik niet alleen van zijn bezoeken aan onze lezingen maar ook als reparateur van Juke Boxen van een bedrijf waar ik al jaren lang de luidsprekers voor reviseer. Peter staat er om bekend dat hij elke Juke Box tot leven weet te brengen. Op mijn vraag of er in de aanwezige verzameling ook een platenspeler bij staat met een Cobra element moest hij ontkennend antwoorden. Ik weet dat René Daemen er een heeft en ik zoek zelf ook naar zo'n pick-up. Al eerder heb ik met zo'n element een demonstratie gegeven op een café-avond. Ik moest er een speciale voorversterker voor bouwen.

Het is een heel wonderlijk element, wie daar meer over wil weten kan dat vinden in het verslag van 11 maart 2008. Het wordt hoofdzakelijk in Wurlitzers gebruikt en Peter Boin weet daar natuurlijk alles over te vertellen. Hennie laat mij een plaat zien met accordeonnummers en vraagt: "Ken je die muziek op de accordeon spelen?"
En zo pak ik toch maar weer de mook om 'Oh kleine herdersjongen in te zetten'.

Voor diegene die een medische controle wilden ondergaan was er de mogelijkheid om door Anton Kroes de bloeddruk te laten controleren. Bij mij ging er zeker wat mis want mijn bovendruk was zo hoog dat menigeen dacht die haalt 2010 niet. Er werd al uitgekeken naar een brancard om mij veilig af te voeren. Gelukkig bleek het achteraf niet het geval te zijn en was ik met 78-145 heel tevreden en haalde opgelucht weer adem. Het zal de waarschuwende weervoorspelling zijn, die de meesten, ondanks de gezellige avond, al vroeg weer deden vertrekken. Zelf vertrok ik tegen negenen en even later als ik thuis ben, lag er al een pak sneeuw bij ons thuis voor de deur.

Piet van Schagen.