Het is koud buiten en er werd gewaarschuwd voor gladheid. Daar hebben duidelijk verscheidene van onze gewoonlijke bezoekers naar geluisterd en zijn thuis gebleven.

Als ik het zaaltje binnenkom zijn er  dan ook  maar een klein aantal leden die een plaats hebben gezocht.  Het is nog vroeg dus er komen er straks nog wel meer dacht ik, maar dat blijkt niet het geval. Het is ongewoon zo weinig bezoekers er zijn, maar als Klaas Jellema ons laat weten dat Chris Siecker is overleden wordt het nog stiller. In de toekomst geen voordrachten meer over Amroh bouwsels, tenminste zoals Chris dat met zijn enthousiasme kon vertellen.

Herinner mij zoals ik was,
Maar niet in sombere dagen.
Herinner mij in de stralende zon,
Hoe ik was, toen ik alles nog kon.
Chris Johan Siecker, geboren in Amsterdam 8 november 1931
Overleden in Amsterdam 22 januari 2017

Het is zeker al ruim vijf jaar geleden dat ik twee lezingen op dezelfde dag had afgesproken. Een bij de afdeling zendamateurs in Sneek en gelijk ook nog in Heiloo. Een wat onhandige vergissing waar ik een oplossing voor moest vinden. Chris Siecker, een trouw bezoeker van ons radiocafé, had mij eens verteld over zijn Amroh UN 17 versterker met een EL6 als eindbuis die zijn zoon gebruikt op feestjes. Ik heb hem gebeld en gevraagd of hij daar een lezing over wilde geven. Chris was gelijk enthousiast en vertelde een hele serie van dergelijke Dr. Blan-apparaten te hebben. Ik heb gelijk contact gezocht met de afdeling in Heiloo die lieten weten dat zij geen bezwaar zouden hebben als ik iemand anders zou sturen. Begrijpelijk dat ik hoopte dat het goed zou aflopen. De volgende dag kreeg ik een telefoontje uit Heiloo met de mededeling dat zij een fantastische avond hadden gehad. Daarna heeft hij dan ook vele voordrachten gehouden in ons radiocafé, dat waren gezellige avonden. De meeste bezoekers zijn groot geworden met het Uni-frame en de Amroh schema’s.

De voordrachten van Chris werden dan ook aandachtig beluisterd. Helaas is dit nu verleden tijd, gelukkig zijn deze lezingen nog terug te vinden in de radiocafé verslagen.

Wij wensen zijn familie veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

Rubis radio 1933

Even na achten kwam John Koster binnen met een radio die velen zich nog herinneren van de lidmaatschap kaart van 1994. Waar de eigenaar het toestel in zijn tuin heeft gezet om er een foto van te maken . Een wat wonderlijk Belgisch product uit 1933 in een kast naar een model van de Franse Le Las luidspreker uit 1927.  Het front heeft een Art Deco achtige verschijning. Inwendig een eenvoudige standaard heterodyne radio die we veel aantreffen in Belgische producten uitgevoerd met Amerikaanse lampen en 110 kHz middenfrequent transformatoren. Opvallend de in de kast geplaatste luidsprekertjes op een pootje. Deze zijn vergelijkbaar met de Charlin EA luidsprekers uit 1930. Dat zijn 7 inch elektrodynamische luidsprekers op een metalen voet waarbij ook de voeding is ingebouwd voor de veldbekrachtiging. Een klankbord wordt niet gebruikt wat ook overbodig zou zijn daar de stugge conus weinig kan bewegen en er nauwelijks enige akoestische terugkoppeling kan plaats vinden. In dit toestel staan ze vast opgesteld achter het luidspreker doek. Vroeger gebeurde het wel meer dat de luidspreker los in de kast werd gezet soms zichtbaar achter een rooster voorzien van deurtjes  om het volume te regelen.

De voeding van de luidspreker veld spoelen wordt  in deze Rubis radio  betrokken uit het toestel. Waarbij één veldspoel in serie wordt gebruikt en dus tevens werkt als smoorspoel en de andere parallel aan de voeding spanning. Wel opletten dat de magneetvelden aan elkaar gelijk zijn, standaard is de middenpen de zuidpool. De spreekspoelaansluitingen zijn meestal voorzien van een rode stip als daar de positieve klem van een 4,5 volts batterij op wordt aangesloten moet de conus naar voren gaan.

De beide luidsprekers moeten gelijktijdig dezelfde kant op bewegen, zo niet dan ontstaat er een akoestische kortsluiting en worden beide geluidsgolven tegengewerkt. Beide luidsprekers worden aangestuurd door een krachtige indirect verhitte eindlamp de 2A5 die  ruim 3 watt kan leveren. Voor die tijd al vrij modern. De gloeispanning van de gebruikte buizen is 2,5 volt. Het toestel is moeilijk af te regelen als het in de kast staat. John heeft dan ook speciale trimsleutels moeten vervaardigen, dat geeft dan ook aan dat dit toestel niet door een technicus is ontworpen maar een product is van een ambachtelijke kunstenaar die meer aandacht heeft voor de vormgeving en uitstraling. Het is dan ook een echte blikvanger en geeft meer plezier om er naar te kijken dan er naar  te luisteren. Dat laatste zal voor een verzamelaar geen beletsel zijn een dergelijk zeer zeldzaam toestel te willen bezitten. Meestal wordt het toestel nadat het blijkt te werken voor jaren op een plank gezet om er alleen nog naar te kunnen kijken. De restauratie van dit toestel zal te lezen zijn in een volgend te verschijnen RHT waar door John Koster uitgebreid verslag zal worden gedaan van de werking en de nodige herstellingen.

Na de interessante lezing werd het toestel aangesloten op een provisorische antenne en waren er toch enkele stations te ontvangen. De golfbanden werden bij inschakelen met gekleurde lampjes verlicht.

Een bijzonder ontvangtoestel dat men niet gauw bij andere verzamelaar zal aantreffen.

Piet van Schagen.